Naš tim je zastupao tužilju V.B. u postupku utvrđenja prava korišćenja stana iza svoje majke protiv Fonda za socijalno osiguranje vojnih osiguranika (Fond SOVO) koji je uspešno okončan presudom Apelacionog suda u Beogradu od 8. maja 2018. godine. Apelacioni sud u Beogradu je potvrdio presudu Prvog osnovnog suda u Beogradu kojom je tužilji priznato pravo da nastavi da koristi stan iza svoje pok. majke kao preostali član porodičnog domaćinstva, a Fond SOVO je obavezan da zaključi ugovor o zakupu stana na neodređeno vreme sa tužiljom V.B.
Majka tužilje je 1985. godine zaključila ugovor o korišćenju stana kao nosilac stanarskog prava na neodređeno vreme na stanu u Osijeku, koji je koristila sa ćerkama – tužiljom V.B. i njenom sestrom kao članicama porodičnog domaćinstva. Tužilja je sa majkom i sestrom bila prinuđena da 1991. godine napusti stan u Osijeku usled rata doselivši se u Beograd, gde je njena majka bila prinuđena da zaključi ugovor na određeno vreme, u kojem tužilja i njena sestra nisu navedene kao članice porodičnog domaćinstva. Tužilja je, nakon smrti svoje majke, pokrenula ovaj parnični postupak, tražeći da joj se priznaju ista prava koja je imala kao članica porodičnog domaćinstva na stanu u Osijeku i da joj se omogući da nastavi da koristi stan u Beogradu.
Prvi osnovni sud u Beogradu je presudio u korist tužilje V.B. nalazeći da njeno pravo na dom preteže u odnosu na pravo na imovinu tuženog Fonda SOVO, s obzirom na to da tužilja nema ni na koji drugi način rešeno stambeno pitanje, da je ranije bila članica porodičnog domaćinstva svoje majke, da u ovom stanu živi ceo svoj život i da on predstavlja jedini dom tužilje.
Drugostepeno veće je ukazalo da pravo na dom nije priznato da bi se opravdalo svako bespravno useljenje ili korišćenje tuđe nepokretnosti bez pravnog osnova, ali se njime može ograničiti svojinsko pravo vlasnika stana ukoliko to opravdavaju okolnosti konkretnog slučaja. Ceneći godine tužilje, činjenicu da ona ceo život živi na toj adresi, da nema ni na koji drugi način rešeno stambeno pitanje i da je usled rata morala da napusti stan u kojem je bila upisana kao članica porodičnog domaćinstva svoje majke koja je uživala pravo zakupa stana na neodređeno vreme, žalbeno veće je zaključilo da su ispunjeni svi uslovi da se imovnsko pravo tuženog Fonda SOVO ograniči pravom tužilje na dom.
Ova presuda predstavlja još jedan podsetnik da se prilikom odlučivanja o zahtevima stranaka u postupku mora voditi računa o njihovim zagarantovanim ljudskim pravima i prednosti koju uživaju u pravnom sistemu u odnosu na zakone i podzakonske akte nacionalne države.